22 september 2013.
We zijn in Zuid Amerika!!!! In de verte ligt Santos!
We zijn in Zuid Amerika!!!! In de verte ligt Santos!
Het regent, Hans schuilt even in een telefoon cel. In tegenstelling met Nederland hangt de hoorn gewoon op de haak en hij geeft zelfs nog een kiestoon.
Na een wandeling van ruim 5 uur zijn we weer terug aan boord. Omdat we zo weinig beweging hebben is zo'n tocht natuurlijk direct een overdosis. Dagen later heeft iedereen nog steeds stijve kuiten.
Niemand kan aangeven hoe lang het nog gaat duren, het hangt dus allemaal van de loodsen af. Als we in Zarate, dat is een stukje voorbij Buenos Aires, aan komen moeten er een paar duizend auto's afgeladen worden en ook nog een paar honderd containers. Als we daar mee klaar zijn vertrekken we naar onze laatste losplaats, Montevideo.
Na een wandeling van ruim 5 uur zijn we weer terug aan boord. Omdat we zo weinig beweging hebben is zo'n tocht natuurlijk direct een overdosis. Dagen later heeft iedereen nog steeds stijve kuiten.
Niemand kan aangeven hoe lang het nog gaat duren, het hangt dus allemaal van de loodsen af. Als we in Zarate, dat is een stukje voorbij Buenos Aires, aan komen moeten er een paar duizend auto's afgeladen worden en ook nog een paar honderd containers. Als we daar mee klaar zijn vertrekken we naar onze laatste losplaats, Montevideo.
Eerst een dag in de wacht gelegen, daarna met de loodsen naar binnen. De zon schijnt heerlijk! Echt lekker weer.
De volgende dag met z'n zessen de stad in. Te voet dus, want het was volgens de kapitein "vlak bij". Nog een heel stuk door het havengebied gelopen waar de antieke Mercedessen en Volvo's in een grote file stonden.
Daarna door een vuile stad met weinig moois. Maar wel een leuk eet tentje waar je omelet en hamburgers kunt eten. Na drie weken geen eieren aan boord viel Hans dus letterlijk aan. "Heerlijk Anja, eindelijk weer eens een eitje!" "En wat denk je dan van mijn salade? Ik kom echt groente te kort aan boord," antwoordt Anja, "maar scheurbuik lopen we aan niet op, met elke dag twee stuks fruit!"
De volgende dag met z'n zessen de stad in. Te voet dus, want het was volgens de kapitein "vlak bij". Nog een heel stuk door het havengebied gelopen waar de antieke Mercedessen en Volvo's in een grote file stonden.
Daarna door een vuile stad met weinig moois. Maar wel een leuk eet tentje waar je omelet en hamburgers kunt eten. Na drie weken geen eieren aan boord viel Hans dus letterlijk aan. "Heerlijk Anja, eindelijk weer eens een eitje!" "En wat denk je dan van mijn salade? Ik kom echt groente te kort aan boord," antwoordt Anja, "maar scheurbuik lopen we aan niet op, met elke dag twee stuks fruit!"
31 augustus 2013.
Er gaat een zachte rilling door het schip, we gaan vertrekken! Twee sleepboten trekken ons schip in slow motion van de wal en sturen de boeg 180 graden om. Langzaam schuiven we door de haven van Antwerpen in de richting van de sluis. Het is net donker als we de sluis weer verlaten en de Schelde op varen. Een paar uur later varen we op de Noordzee.
Er gaat een zachte rilling door het schip, we gaan vertrekken! Twee sleepboten trekken ons schip in slow motion van de wal en sturen de boeg 180 graden om. Langzaam schuiven we door de haven van Antwerpen in de richting van de sluis. Het is net donker als we de sluis weer verlaten en de Schelde op varen. Een paar uur later varen we op de Noordzee.
Dus voor ons tijd om naar onze hut te gaan. En die hebben we zo gevonden in dit doolhof van gangen en etages.
Cabin 1217, 12de etage cabine 17. De deursticker zorgt dat we niet bij de buren naar binnen lopen.
Cabin 1217, 12de etage cabine 17. De deursticker zorgt dat we niet bij de buren naar binnen lopen.
En welkom zijn we ook, althans dat hebben we begrepen toen we dit briefje lazen! We hebben ieder ons eigen bedje, dat is even wennen. Dat het schip airco heeft hadden we al ontdekt. De eerste nacht liggen we te rillen van de kou maar nadat Hans een beetje aan de knoppen heeft gerommeld doet het ding het niet meer, dus vanaf nu slapen we lekker.
Er zijn maar 9 passagiers aan boord. 3 Zwitsers, 4 Nederlanders en 2 Fransen. Wat ons betreft een prima verdeling met betrekking tot de te spreken talen. De Fransman valt in de catogorie "irritant en vervelend." De eerste Zwitser, een aardige man, is alleen met zijn auto. Zijn vrouw is al in Montevideo, die heeft een maand lang Spaanse les. Met andere woorden, die wil niet een hele maand op zee zitten. De andere twee Zwitsers zijn een echtpaar, net een beetje ouder dan wij. Ook aardige lui. En dan nog de twee andere Nederlanders. Chris en Monique, aardige lui die we al eerder in Nederland ontmoet hebben.
In de ochtend worden we om half 8(!) in de eetzaal verwacht. We hebben een beetje moeite met dat tijdstip, maar bijna elke ochtend lukt het ons weer om op tijd te zijn. Een paar uur later, om 11 uur al, worden we verwacht voor de lunch.
Er zijn maar 9 passagiers aan boord. 3 Zwitsers, 4 Nederlanders en 2 Fransen. Wat ons betreft een prima verdeling met betrekking tot de te spreken talen. De Fransman valt in de catogorie "irritant en vervelend." De eerste Zwitser, een aardige man, is alleen met zijn auto. Zijn vrouw is al in Montevideo, die heeft een maand lang Spaanse les. Met andere woorden, die wil niet een hele maand op zee zitten. De andere twee Zwitsers zijn een echtpaar, net een beetje ouder dan wij. Ook aardige lui. En dan nog de twee andere Nederlanders. Chris en Monique, aardige lui die we al eerder in Nederland ontmoet hebben.
In de ochtend worden we om half 8(!) in de eetzaal verwacht. We hebben een beetje moeite met dat tijdstip, maar bijna elke ochtend lukt het ons weer om op tijd te zijn. Een paar uur later, om 11 uur al, worden we verwacht voor de lunch.
Niet zo maar een lunch, nee, een met drie gangen! Volkomen van de zotte natuurlijk. Onze broodjes, pizza, koffie en jus zijn nog lang niet verteerd. Maar we hebben een aardige Italiaanse kok die zijn uiterste best doet om er voor te zorgen dat wij minimaal zijn omvang gaan krijgen, en dat in slechts een maand tijd. Hij doet dus echt zijn best. Bij de lunch naar keuze een flesje wijn of een frisdrank. En voor elke gast een anderhalve liter fles water. Een appeltje, peertje, meloentje, of banaantje als toetje. Waarna met heerlijke koffie een eind aan dit festijn komt.
Om 6 uur hebben we het diner. de periode tussen lunch en diner is eigenlijk te lang, met rommelende buikjes vallen we dan weer met z'n allen aan. En natuurlijk ook weer drie gangen. En daarna weer een appeltje, peertje, meloentje, of banaantje als toetje. Dus vitaminen krijgen we voldoende binnen. Weer een heerlijke Cappuchino en het smullen is voorbij.
"Wat doe je nu op zo'n dag?" zou je kunnen denken. Wel, elke dag zitten we al drie uur aan tafel! Dus dat deel ken je nu al.
Om 6 uur hebben we het diner. de periode tussen lunch en diner is eigenlijk te lang, met rommelende buikjes vallen we dan weer met z'n allen aan. En natuurlijk ook weer drie gangen. En daarna weer een appeltje, peertje, meloentje, of banaantje als toetje. Dus vitaminen krijgen we voldoende binnen. Weer een heerlijke Cappuchino en het smullen is voorbij.
"Wat doe je nu op zo'n dag?" zou je kunnen denken. Wel, elke dag zitten we al drie uur aan tafel! Dus dat deel ken je nu al.
De Kapitein zorgt ook voor afwisseling. Een paar keer worden we uitgenodigd in de stuurhut. Als kennismaking met de officieren, op zijn verjaardag, en als we de evenaar over varen. Aan vertier komen we niets te kort. Hij heeft zelfs een feestje georganiseerd met gebak en Champagne omdat Monique en Cris 25 jaar getrouwd waren.
En we hebben allebei een E-reader. Zelfs Hans draait daar elke twee dagen wel een boek doorheen. De voorraad is groot genoeg. Verder brengen we wel wat uurtjes aan dek door.
07 september 2013.
We varen langs de kust van Afrika. Eerst Marokko, dan West Sahara, Mauretanie en uiteindelijk Senegal. Een van de armere landen in Afrika. We liggen te wachten voor de haven van Dakar. Rond om ons varen kleine vissersbootjes. Na een uurtje komen er twee loodsen in een klein bootje aanvaren. Ze klimmen bij ons aan boord en onder hun leiding meren we af aan de wal. In een mum van tijd zien we 35 meter onder ons tientallen mensen aan komen lopen. Sommige op de fiets en zelfs een op de brommer. Kun je na gaan wie daar het belangrijkste is.
De laadbrug wordt neer gelaten en direct komen een paar mannen aan boord. En verder gebeurt er helemaal niets. Uiteindelijk wordt er voor de man met de brommer een stoel aangesjouwd. Hij mag gaan zitten. De anderen zitten ergens op het asfalt in de schaduw. Ja, de zon schijnt heerlijk!
Er worden een paar autowrakken van boord gereden, nog een paar containers en we zijn weer klaar.
In Afrika hebben we maar een haven aangedaan, dit tot grote vreugde van de bemanning. Die hebben een hekel aan zwarte verstekelingen, dus alle hekken zijn op slot als we in Dakar binnen varen en alle bemanning heeft dienst. Illegale opstappers zijn een drama voor de kapitein en de rederij. Die mensen moeten vertroeteld worden gedurende de hele oversteek. En daarna moeten ze weer in de haven waar ze zijn opgestapt worden afgeleverd. Er is zelfs een speciale cabine voor aan boord.
We blijven een nachtje aan de wal liggen, waarna we aan onze derde Oceaan oversteek beginnen. Deze zal wel wat sneller gaan dan de vorige keer. Op dus naar Santos, onze bestemming in Brazilie.
07 september 2013.
We varen langs de kust van Afrika. Eerst Marokko, dan West Sahara, Mauretanie en uiteindelijk Senegal. Een van de armere landen in Afrika. We liggen te wachten voor de haven van Dakar. Rond om ons varen kleine vissersbootjes. Na een uurtje komen er twee loodsen in een klein bootje aanvaren. Ze klimmen bij ons aan boord en onder hun leiding meren we af aan de wal. In een mum van tijd zien we 35 meter onder ons tientallen mensen aan komen lopen. Sommige op de fiets en zelfs een op de brommer. Kun je na gaan wie daar het belangrijkste is.
De laadbrug wordt neer gelaten en direct komen een paar mannen aan boord. En verder gebeurt er helemaal niets. Uiteindelijk wordt er voor de man met de brommer een stoel aangesjouwd. Hij mag gaan zitten. De anderen zitten ergens op het asfalt in de schaduw. Ja, de zon schijnt heerlijk!
Er worden een paar autowrakken van boord gereden, nog een paar containers en we zijn weer klaar.
In Afrika hebben we maar een haven aangedaan, dit tot grote vreugde van de bemanning. Die hebben een hekel aan zwarte verstekelingen, dus alle hekken zijn op slot als we in Dakar binnen varen en alle bemanning heeft dienst. Illegale opstappers zijn een drama voor de kapitein en de rederij. Die mensen moeten vertroeteld worden gedurende de hele oversteek. En daarna moeten ze weer in de haven waar ze zijn opgestapt worden afgeleverd. Er is zelfs een speciale cabine voor aan boord.
We blijven een nachtje aan de wal liggen, waarna we aan onze derde Oceaan oversteek beginnen. Deze zal wel wat sneller gaan dan de vorige keer. Op dus naar Santos, onze bestemming in Brazilie.
Het blok is een meter of 12 lang en 3 etages hoog. Het drijft een schroefas met een diameter van bijna een meter aan. Hierop is een verstelbare schroef gemonteerd. Er is geen keerkoppeling. Waarom zo'n dikke schroefas? Op vol vermogen, de motor draait dan 110 toeren per minuut, moet er bijna 25.000 pk doorheen geduwd worden! Maar we varen niet op vol vermogen, de motor draait maar 102 toeren per minuut. We mogen alleen kijken als de motor niet loopt. Begrijpelijk, maar wel jammer!
Cilinderkoppen van ruim een meter hoog. Er staat altijd een reserve zuiger en cilinder in de machine kamer. Diameter van de zuiger? Iets meer dan een meter!
Boven de motor loopt een rails met een portaal kraan met een hijsvermogen van 5 ton, daarmee kun je de cilinderkop van het blok af hijsen en een zuiger vervangen. Op schepen als deze wordt de motor gemonteerd voordat de dekken er boven komen. Dus die komt er nooit meer uit. Alleen gesloopt in losse delen.
Daarnaast staan er nog 4 grote generatoren, elk van een paar duizend PK. Eigenlijk vallen ze niet eens meer op. Stroom voor de keuken, de verlichting, de besturing, de hijskranen, de ankerlieren enz. En de koude start? Kijk maar naar het plaatje hiernaast.
Boven de motor loopt een rails met een portaal kraan met een hijsvermogen van 5 ton, daarmee kun je de cilinderkop van het blok af hijsen en een zuiger vervangen. Op schepen als deze wordt de motor gemonteerd voordat de dekken er boven komen. Dus die komt er nooit meer uit. Alleen gesloopt in losse delen.
Daarnaast staan er nog 4 grote generatoren, elk van een paar duizend PK. Eigenlijk vallen ze niet eens meer op. Stroom voor de keuken, de verlichting, de besturing, de hijskranen, de ankerlieren enz. En de koude start? Kijk maar naar het plaatje hiernaast.
24 september 2013.
Uiteindelijk komen de beide loodsen aan boord en kunnen we verder. We varen de nacht door en tegen de middag varen we Buenos Aires voorbij. Dat is dus een gigantische stad en zelfs met onze snelheid duurt het uren. Uiteindelijk verlaten we de Oceaan om een smal kanaal in te varen.
Uiteindelijk komen de beide loodsen aan boord en kunnen we verder. We varen de nacht door en tegen de middag varen we Buenos Aires voorbij. Dat is dus een gigantische stad en zelfs met onze snelheid duurt het uren. Uiteindelijk verlaten we de Oceaan om een smal kanaal in te varen.
De Ballast tanks van ons schip lopen vol met water, langzaam zinken we een stuk. De lichtmast boven op de schoorsteen wordt gestreken. En zo kunnen we er net onder door................
Een uurtje later, we zitten alweer aan ons diner, meert ons schip af in Zarate. Een nieuw havengebied net ten westen van Buenos Aires. Hier gaat een ploeg van 40 chauffeurs in ploegendienst aan het werk om meer dan 3500 Fiatjes, BMW's, Volvo's en meer van dat luxe spul af te laden. Daarvoor in de plaats worden weer een paar duizend andere Fiatjes aan boord gereden. Waar blijft de logica!
Een uurtje later, we zitten alweer aan ons diner, meert ons schip af in Zarate. Een nieuw havengebied net ten westen van Buenos Aires. Hier gaat een ploeg van 40 chauffeurs in ploegendienst aan het werk om meer dan 3500 Fiatjes, BMW's, Volvo's en meer van dat luxe spul af te laden. Daarvoor in de plaats worden weer een paar duizend andere Fiatjes aan boord gereden. Waar blijft de logica!
Ineens schalt de toeter door onze cabine. Een lange stoot en daarna nog een paar korte stoten. Onze stewart bonst op de deur. "Fire Fire! Take your gear en come to the muster station! Come on! Fast!" roept hij. We weten dat het een oefening is, maar toch ga je rennen. Dus ons reddingsvest, overlevingspak en de helm onder de arm en naar boven. En daar stond iedereen met z'n vestje aan en de helm op. Ja, en voor je het weet zit je daarna weer aan tafel.......
En wat dacht je van een bezoekje aan de machinekamer? Dat is dus echt een uitje voor Hans. Even een beetje techniek. 8 cilinder lijnmotor. Het is een tweetakt met druk vulling. Loopt op schone diesel en op dikke stookolie. Die laatste wordt van te voren tot 127 graden verwarmd, anders is die te dik.
Het is hier koud!!! Hoe koud? Wat denk je van zeewater van net 13 graden en een koude Noorden wind? Een week geleden nog liepen we rode armen en benen op van de zonnebrand. Bij de Evenaar was het pas echt zomer. Nu zijn we op 35 graden zuiderbreedte. Je zou toch verwachten dat het heerlijk weer is? Koude golfstroom?
Ja, we zijn nog steeds aan boord van de Grande Amburgo.
Na een voorspoedige overtocht liggen we nu al drie dagen voor de kust bij Montevideo achter ons anker te dobberen. In het weekeinde werken de loodsen hier niet.
Ja, we zijn nog steeds aan boord van de Grande Amburgo.
Na een voorspoedige overtocht liggen we nu al drie dagen voor de kust bij Montevideo achter ons anker te dobberen. In het weekeinde werken de loodsen hier niet.
20 september 2013.
Hiernaast een plaatje van onze overtocht. We zijn al bijna 12.000 kilometer van Nederland!
Hiernaast een plaatje van onze overtocht. We zijn al bijna 12.000 kilometer van Nederland!
We hebben twee loodsen nodig want van hieruit moeten we eerst naar Zarate, net voorbij Buenos Aires.
Dat is nog ruim 20 uur varen en dat kan niet met slechts een loods, die moeten ook weer kunnen slapen. Dus zullen we nog wel even blijven liggen. Als je de zeekaart hier bekijkt is het overal net 9 of 10 meter diep. En ons schip steekt een meter of 8!
Dat is nog ruim 20 uur varen en dat kan niet met slechts een loods, die moeten ook weer kunnen slapen. Dus zullen we nog wel even blijven liggen. Als je de zeekaart hier bekijkt is het overal net 9 of 10 meter diep. En ons schip steekt een meter of 8!
We hopen binnen 4 dagen weer af te kunnen varen, nu naar Montevideo. Ja, en dan hebben we er meer dan 30 dagen op zitten! Of dat gaat lukken? We horen net dat de monteurs nog druk bezig zijn met het monteren van de zuiger welke in de machinekamer klaar stond. Het schijnt een beetje tegen te zitten!
31 september 2013.
Het regent bakken...................... als we de haven van Montevideo binnen varen. Een grijs welkoms wolkendek verbergt de Zuid Amerikaanse zon. En het is koud. Brrrrrrrrr 10 graden Celcius!!!!
De douane duurt ook wat langer omdat ze niet op komen dagen op de plek waar wij moeten wachten. Wat wil je met zo'n weer. Een paar uurtjes later rijden we door Montevideo.
We gaan pinnen en dat lukt. De Zwitsers die achter ons aan rijden krijgen geen geld uit de muur. Het werkt hier toch allemaal een beetje anders dan in europa.
Onze Nederlandse medereizigers van het schip krijgen ook maar 6 liter brandstof. Na een hoop gedoe krijgen ze uiteindelijk 60 liter. En niemend krijgt nu nog geld uit de muur. Begin van de nieuwe maand? We gaan spannende tijden tegemoet.
31 september 2013.
Het regent bakken...................... als we de haven van Montevideo binnen varen. Een grijs welkoms wolkendek verbergt de Zuid Amerikaanse zon. En het is koud. Brrrrrrrrr 10 graden Celcius!!!!
De douane duurt ook wat langer omdat ze niet op komen dagen op de plek waar wij moeten wachten. Wat wil je met zo'n weer. Een paar uurtjes later rijden we door Montevideo.
We gaan pinnen en dat lukt. De Zwitsers die achter ons aan rijden krijgen geen geld uit de muur. Het werkt hier toch allemaal een beetje anders dan in europa.
Onze Nederlandse medereizigers van het schip krijgen ook maar 6 liter brandstof. Na een hoop gedoe krijgen ze uiteindelijk 60 liter. En niemend krijgt nu nog geld uit de muur. Begin van de nieuwe maand? We gaan spannende tijden tegemoet.
Met onze Doos naar Zuid-Amerika..
Op onze tocht naar de camping vlak buiten de stad gaat het lampje ven de dynamo branden. We rijden de camping op en zetten de auto op een plekje, morgen zien we wel weer verder. Nu is een camping hier anders dan in Europa. We staan nu op een parking die eigenlijk bedoeld is om je wagen te stallen als je even terug naar huis wilt.
Maar er is water, stroom en er zijn gezellige mensen.
De andere auto's van de boot staan er al, behalve die Fransen, maar dat geeft niets. Een slapeloze nacht volgt, de auto staat scheef en het dynamolampje spookt door Hans zijn hoofd. We moeten nog zo veel doen en dan komt dat er ook nog bij..........
Maar er is water, stroom en er zijn gezellige mensen.
De andere auto's van de boot staan er al, behalve die Fransen, maar dat geeft niets. Een slapeloze nacht volgt, de auto staat scheef en het dynamolampje spookt door Hans zijn hoofd. We moeten nog zo veel doen en dan komt dat er ook nog bij..........
De volgende ochtend, Hans kan niet meer slapen en wachten en komst vroeg zijn bed uit. De motorkap open. "Waar zit die dynamo ook weer?" vraagt hij zich hardop af. De plaats waar die moet zitten is een open plek onder de motorkap. De dynamo hangt aan zijn stroom kabel onder de motor. De onderste bevestigingsbout is er uit gerammeld en het derde montagestuk is afgebroken. Dat wordt weer een leuke klus welke we met vast geplakte aluminium strips en een paar boutjes zullen gaan oplossen.
Wat nu zo jammer is: Nog geen 500 kilometer geleden is dezelfde dynamo bij een echte Iveco dealer gemonteerd! Maar ja, om nu te gaan mopperen bij een garage die meer dan 12000 kilometer hier vandaan is?
Tot de volgende update!
Wat nu zo jammer is: Nog geen 500 kilometer geleden is dezelfde dynamo bij een echte Iveco dealer gemonteerd! Maar ja, om nu te gaan mopperen bij een garage die meer dan 12000 kilometer hier vandaan is?
Tot de volgende update!
Je bent op pagina: September 2013. Oversteek van Antwerpen naar Montevideo aan boord bij de Grande Amburgo van Grimaldi lines.