
12 augustus 2016.
Als we dit schrijven zijn we weer in Nederland. Toen we uiteindelijk Rusland binnen gereden waren, de grens slechts een half uurtje maar wel vreemde blikken en vragen over ons bezoek aan Iran, sloeg de twijfel toe. Moeten we nu toch Mongolie gaan doen, of direct naar Nederland rijden? Boven door Rusland heen naar Ulan Bataar en dan door Mongolie weer terug naar het westen? Dit 7000 kilometer terwijl we er al een dikke 16000 op hebben zitten?
Mongolie is mooi en spannend. Voor veel overlanders het ultime reisdoel. Maar gaat het ons die zelfde meerwaarde geven? Het was zeker niet ons reisdoel. Mooi om er doorheen te rijden om in Zuid-Oost Azie aan te komen, jazeker. Dan heeft het ook meerwaarde. Maar om nu nog eens een dikke 7000 kilometer te gaan rijden voor een stoffige zandbak met een paar rivieren waar we doorheen zouden moeten rijden? Die rivieren en zandbakken hebben we ook al in Zuid Amerika gehad. En ergens, heel diep van binnen heeft Hans een onprettig gevoel. Er is iets wat gaat gebeuren, hij voelt het maar kan het niet plaatsen.
Uiteindelijk besluiten we om Mongolie rechts te laten liggen en linksaf richting Nederland te gaan. Bijna 5000 kilometer Rusland. Heuvels, dalen, graanvelden, zonnebloemen, bossen, meren, alles wat je maar zou willen zien, kilometers en kilometers. Over mooie asfalt wegen rijden we naar het Westen. Maar omdat er overal wegwerkzaamheden zijn komen we per dag niet zo heel ver, we staan uren in de files, starend naar miljarden Zonnebloemen. Mooi, maar het gaat vervelen. We zijn 15 dagen onderweg om 4700 kilometer af te leggen. Een gemiddelde van ruim 131 kilometer per dag.
Dan Letland, Lithouwen, Polen, Duitsland en Belgie.
Een paar dagen later ligt Anja in het ziekenhuis. Acute blinde darmontsteking, de volgende avond onder het mes. Klopte dat voorgevoel van Hans dan toch? Anders waren we nu ergens in het midden van Mongolie geweest.........
Dus blij dat we in Nederland zijn!
22.792 kilometer hebben we gereden, geen pech en geen enkele lekke band gehad. Jammer dat onze laatse grote reis niet geworden is wat we gedroomd hadden. Fijn dat we op tijd bij het ziekenhuis binnen konden rijden en zonder taalproblemen konden uitleggen wat er aan de hand was. Fijn dat Anja weer helemaal opgeknapt is.
Plannen???? Ja, natuurlijk. We hebben immers tijd genoeg gehad om die te maken en te bespreken. Dat ziet er allemaal heel leuk uit weer! Maar eerst een half jaartje in Nederland. "Waar ga je dan naar toe? En hoe?"
Fijn dat je met ons mee op pad bent geweest. We hopen dat jullie er net zo van genoten hebben als wij.
Met onze Doos naar Zuid-Oost Azie. Iran, Mongolie, China, Laos, Cambodia, Thailand, Maleisie...........