Ja, naar de Zwarte Zee.......
Da's nog een heel eind rijden. Een tocht waarbij veel dingen veranderen. Langzaam maar zeker zakken we naar zee niveau, met als gevolg de stijgende temperaturen.
En........ we komen een camper tegen. Dat is al weer even geleden! Maar eerst weer even een kaartje.

De rode lijn, die hebben we al gereden, en jullie misschien wel gelezen. Rechts in de hoek is het Van Meer, daar zijn we nu weer vertrokken. We rijden via de blauwe lijn naar de Zwarte Zee tot Samsun en vandaar weer door het binnenland terug naar Istanbul.
Ondertussen zitten we al weer een paar weken in Nederland.
"Anja, wat hebben we voor speciale dingen meegemaakt op onze terug tocht naar Istanbul?" "Wat bedoel je?" vraagt ze van achter haar bureau. "Nou, gewoon wat ik zeg. Of we nog speciale dingen hebben meegemaakt?"
We zitten tegenover elkaar aan onze bureau's in ons werkkamertje. "Van het Van Meer en de berg op naar de Nemrut Dagi, je weet wel die krater, daar weet ik nog alles van. Wat wil je weten?" "Nou, dat hoef je me niet meer te vertellen, dat staat op de vorige pagina van deze website." "Je wilt toch niet vertellen dat we helemaal niets bijzonders hebben meegemaakt?"
Frappant hoeveel je in een paar weken vergeten bent. Dat is dus een van de redenen om een website te maken, om te zorgen dat je niets vergeet. Natuurlijk blijven de highlights altijd in je geheugen, maar veel andere stukjes van zo'n reis zijn zo vergeten.
Meestal ontstaat bij ons het verhaal op de site als we de foto's nog eens na kijken. Maar op een moment wordt je moe van het foto's maken en het bijbehorende uitzoeken. Neem nu Anja. Die heeft tijdens deze reis een dikke 2000 foto's gemaakt. En ook nog een hoop filmpjes. Hans heeft er veel minder gemaakt, Anja is nu eenmaal onze fotograaf. En nu komt het probleem. Vanaf de krater hebben we bijna geen foto's gemaakt. Dat kan natuurlijk ook betekenen dat er niet zo veel aan was, of dat er niets bijzonders te melden was.

"Weet je nog van die koeien in dat dorp. Het regende bakstenen, en het weggetje werd steeds smaller," roept Anja enthousiast. "Je had weer een verkeerde afslag genomen, iets van een kortere weg of zo? In the middle of nowhere. Was niet de eerste keer dat we fout reden he?"
"Nee, dat was zeker niet de eerste keer dat we de mist in gingen. Grappig eigenlijk, telkens als we fout rijden komen we in iets moois terecht. Misschien dat we wat meer navigatie foutjes moeten maken," bromt Hans vanachter zijn beeldscherm.

"Maar dan weet ik ook nog wel iets," zegt Hans spontaan. "We hebben in een file gestaan."
"Je wilt toch niet zeggen dat dat iets speciaals is?" Verbaasd kijkt ze hem aan. "Dat is hier in Nederland aan de orde van de dag joh!"
"Ja, maar als het dan niet zo speciaal is, waarom heb je er dan een foto van gemaakt?" grinnikt Hans.
"Oh, dan ken ik er ook nog wel eentje." "Ja?" "Jazeker, weet je nog dat we met een lege tank langs de snelweg stonden?" "Ja, dat weet ik zeker nog! Maar dat was in Griekenland en nu schrijven we over Turkije," antwoord Hans, niet voor een gat te vangen.
En zo gaat het verder. De volgende keer niet zo lang wachten met het schrijfwerk!

Grote foto's, snel thuis. We komen op een camping aan. Mooi uitzicht op de Zwarte zee. Er zwemmen mensen in, maar het water is koud hier!
Anja heeft wat moeite met het uiterlijk van onze doos. "Ziet er niet meer uit, al dat stof en die modder." "Maar ik vind dat juist wel stoer staan hoor! Kan iedereen toch zien dat we een beetje verder weg geweest zijn, toch?"
Maar ze heeft gelijk, als je er tegen aan loopt zijn je kleren vuil, zelfs al als je de deur open wilt doen.
Water genoeg hier op de camping, dus wassen die doos!
En een paar dagen later rijden we Istanbul weer binnen. Het geeft een gevoel van thuis komen, we kennen er de weg.
We staan weer in de file voor de brug die Europa met Azie verbindt. En we verbazen ons tussen de twee culturen in zo'n wereldstad. Een mooie moskee vlak voor de Istanbulse "Twin Towers."
En voor we het weten staan we weer op "onze" camperplek aan de boulevard van deze mooie stad. We zetten de stoeltjes buiten en drinken het laatste flesje bier leeg.
"Dadelijk gaan we weer naar ons bakkertje, zo'n heerlijk vers broodje halen," zegt Anja enthousiast. "Wat een verschil met de vorige keer he? Nu is het heerlijk warm weer, de zon schijnt, de mensen lachen."
De parkeer wachter herkende ons. Hij geeft ons niet eens een bonnetje. "Komt wel goed met die twee," denkt ie.
De thee verkopers zeggen vriendelijk goededag. "Weer terug gekomen?"
Gezelligheid, overal waar je kijkt. In het park achter onze doos loopt het weer vol met mensen, de avond breekt aan. De BBQ's branden, er wordt gekletst en gedronken. "Hoezo drinken Moslims geen bier?"
Vissen is wel een echte hobby van de Turken. Werphengels met een loodje er aan en een stuk of tien heel kleine haakjes. Je gooit ze zo ver mogelijk uit en dan langzaam weer inhalen. De kans dat je door een school visjes komt is groot en dan heb je er in een klap tien gevangen. Nu zijn die beestjes niet zo groot, je moet dus wel even vissen om de emmer vol te krijgen.
En dan? Ja, dan staat in het park al een bakje met olie te pruttelen op een vuurtje. De visjes erin en smullen maar.
Wil je wat anders? Wat denk je van ballonnen schieten?
Ja, Istanbul is een leuke stad!
En Turkije? Dit is een prachtig land. Prachtige natuur, bijzonder vriendelijke bevolking. Een land vol in ontwikkeling. Je mag landen eigenlijk niet vergelijken, maar als we eerlijk zijn? Als we mogen kiezen tussen Marokko of Turkije? "Geef ons dan maar Turkije!"
Vaak hoor je dat het hier gevaarlijk zou zijn. Wij hebben er niets van gemerkt.
Als je niet met je gouden juwelen en je dikke Rolex loopt te pronken, (hebben wij niet) als je niet als vrouw met je tasje loopt te zeulen, als je niet met je dure I Phone loopt te spelen, dan zal jou echt niets overkomen. Het is dus niet zo veel anders als op andere plekken in deze wereld.
Zo, dit was het verhaal van onze reis. Een week of 5 Turkije. Het is sneller voorbij dan je denkt! Wij hopen dat je ons verhaal met plezier gelezen hebt. Wij hebben het graag voor je geschreven en hebben van deze reis genoten!
Van deze reis hebben we alle tracks en waypoints in een bestand dat je kunt uit lezen als als je het programma MapSource van Garmin hebt. Dat programma kun je gratis downloaden van internet. De tracks en waypoints kunnen we je toe mailen. Het is een bestand van 2 mb. Stuur ons even een berichtje.
